eş

insanın eşi olmalı, 

bakarken yüreğinin kabardığı, 

gözlerinden gözlerine yüreğinin aktığı...

aşık olduğu bir eşi olmalı!

sabah gözlerini açtığında, 

yanında olduğunu görüp şükürler etmeli yaradana. 

koklamalı saçlarını. 

uyuyan eşine şefkatle bakıp, 

usulca dokunmalı yüzüne, 

varlığını hissedebilmek için. 

parmakları titremeli, incitirim korkusuyla. 

sürekli çağlayan bir pınar olmalı gönlü...

kramplar girmeli midesine, 

onsuzluk aklına geldikçe!

rüzgar onun kokusunu getirmeli, 

yağmur onun sesini. 

elleri yanmalı ellerini tutabilmek için. 

akşam onu görecek diye, 

pırpır etmeli yüreği. 

kelebekler gibi olmalı insanın kalbi. 

ayakları birbirine dolaşmalı heyecandan, 

eve dönerken eşi  

beklemek asırlar gibi uzun gelmeli. 

yüzüne baktığında, 

konuşmadan anlamalı 

derdini, 

tasasını, 

öfkesini, 

sevincini, 

coşkusunu...

güven duymalı  herşeyiyle. 

başını göğsüne koyup, 

huzurla uyuyabilmeli,

tüm düşüncelerinden arınmış olarak. 

babası, 

abisi, 

arkadaşı, 

dostu, 

sırdaşı, 

anası, 

çocuğu olmalı...

şımarabilmeli yanında. 

kıskanılmalı zaman zaman da...

bir eşi olmalı insanın!

sabah yolcularken işine, içi acımalı, 

daha yollarken özlemeye başlamalı. 

seni şimdiden özledim 

diyebilmeli..

akşam dönüşünü beklemeli sabırsızlıkla. 

gözleri yollarda kalmalı 

ve kapıyı çalmadan açmalı...

aşkla karşılamalı, 

hasretle sarılmalı boynuna, 

özlemle koklayıp öpmeli, 

yıllarca uzak kalmışcasına! 

her günü bir başka güzel olmalı yaşamın, 

bir başka özel, 

bir başka soluklanmalı her anında. 

verdiği hiç bir şeyin yeterli olmadığını düşünüp, 

kahrolmalı daha fazla ne yapabilirim diye düşünmeli. 

mutluluk saçmalı etrafına.

bir eşi olmalı insanın, 

cennetten köşe almışcasına 

sevdiği, 

sakındığı, 

bakmaya kıyamadığı...

her bir hücresinden aşkın fışkırdığı, 

çölde okyanusu yaşadığı bir eşi olmalı...