tarla sıçanı

siperi bir gül fidanıydı onun, 

gül fidanı dibinde yatıyordu ki yüzükoyun 

ak bir taşın ardından 

kara bir yılan 

çıkardı kafasını. 

derisi ışıl ışıl, 

gözleri ateşten al, 

dili çataldı. 

birden bir kurşun gelip 

kafasını aldı. 

hayvan devrildi kaldı. 

karayılan 

karayılan olmazdan önce 

kara yılanın encâmını görünce 

haykırdı avaz avaz 

ömrünün ilk düşüncesini . 

«ibret al, deli gönlüm, 

demir sandıkta saklansan bulur seni, 

ak taş ardında kara yılanı bulan ölüm.» 

ve bir tarla sıçanı gibi yaşayıp 

bir tarla sıçanı kadar korkak olan, 

fırlayıp atlayınca ileri 

bir dehşet aldı anteplileri, 

seğirttiler peşince. 

düşmanı tepelerde yediler. 

ve bir tarla sıçanı gibi yaşayıp 

bir tarla sıçanı kadar korkak olana : 

karayılan dediler.