biz dostu da düşmanı da elbet biliriz

birer birer biner biner biner ölürüz 

yana yana ahh döne döne yine geliriz ay canım 

biz dostu da düşmanı da elbet biliriz 

vurulup düşenler canım darda kalmasın ay gülüm 

çünkü isyan bayrağıdır böğrüme saplanan sancı 

çünkü harcımı öfkeyle, imanla karıyorum 

ve kederin 

ve solgun yüzlü işçilerin üzerine 

dağbaşlarının hırçınlığı savruluyor benden. 

çünkü beni ateşiyle dimdik tutan kin 

çünkü benim gözbebeklerimde tutuşan şafak 

miting afişleri 

cesur pankartlar 

ve binlerce militan 

derin denizlerin aydınlığı 

zorlu sabahlar 

gökyüzü ve lâle 

sıkılmış bir yumruk gibi giriyoruz hayata. 

çünkü ben sevdiğim kızı 

yaşamak gibi 

ki şiirini yazamayan 

ve türküsünü söyleyemeyen halkım gibi 

binlerce ve binlerce kurşunlanan halkım gibi 

zincirlere vurulan 

savaşlara yollanan 

vergilere bağlanan halkım gibi 

felç olmuş yalnızlıklara bırakarak 

büyük acıların ve gözyaşının içine bırakarak 

şiirlerimin bir bıçak gibi ışıldadığı 

devrim türkülerini 

ve başkaldırmayı öğreten dudaklarını 

bir kere olsun öpemeden 

bir kere olsun tutamadan kaygısızca 

serin bir yaz gecesi gibi ürperen ellerini 

hatta boynunu ve ayak bileklerini 

bilemeden bilemeden bilemeden 

vurdum yüreğimi şanlı kavgaya 

barışın ve özgürlüğün dağlarına yürüyorum işte 

yiğitsen uslandır beni 

ey yasakların 

kahpeliğin 

ve soygunların koruyucusu 

türkü çağıran kızlarımı sustur 

ve kahraman oğullarımı, 

mezar kaza kaza kederli, kızgın 

tohum serpe serpe hünerli 

ve sömürüle sömürüle bomboş 

ve açlığın 

ve zulmün izlerini 

derin uçurumlarında taşıyan ellerimi 

nacaklara ve tırpanlara sarılan ellerimi 

mavzerlere sarılan ellerimi 

zincirlere vur gücün yeterse. 

ama adına yaşamak dersen 

rezilce 

çatlayan tomurcuğun 

doğan çocuğun çığlığını duymadan 

gül benizli sevgilinin

titreyen göğüslerini öpmeden doya doya 

korka korka 

yana yana 

her gün biraz daha derinden 

her gün biraz daha kapkara duyarak ölümü 

aç ve arkasız 

köpekleşerek 

yaşamak dersen 

bu yürek 

çat diye çatlasın be! 

kirsiz passız arı duru özümüz 

namussuza kanlı hançer sözümüz 

çok uzaktır dostlar bizim yolumuz 

bulana yürüyene bin selam olsun 

gelgelelim parlayan güneşi 

emekçi halkların 

kahraman halkların güneşini 

şehvetle içine dolduran toprak 

şimdi sımsıcak 

şimdi ulaşılmaz 

şimdi olgun meyvalarla dolu 

bahar bahçelerini salmaktadır dünyaya, 

ve gül benizli sevgililerin dudaklarında hayat 

bizi aşka ve kavgaya çağırmaktadır, 

bıçak kemiğe dayandığı 

ok yaydan fırladığı için değil 

bu bezirgan saltanatı 

bu zulüm bitsin diye 

ağaran günler için 

yeni bir dünya uğruna 

yüzlerinde cesaretin onuru 

ve imanlı gücü dövüşen dünyanın 

emperyalizme karşı dövüşen dünyanın 

ve ölüme 

gülerek koşan genç savaşçıların 

al bayrakları dalgalansın 

dalgalansın dalgalansın 

kinle boğuşan yorgun yüreği 

aydınlansın diye anamın. 

felaketler geçirmiş anamın 

dişleri dökülmüş kederli ağzı 

ağlamaya hazır gözleri 

safrası 

ve sonsuz 

ve dağlar eriten sabrı, 

merhameti 

yani bir bütün halinde insanlığımız 

yunsun, arınsın diye duru pınarlarda 

alın terinin namusu kurtulsun diye 

kurtulsun diye sıcak somun 

acı soğan 

ve çiçekli basmalar 

ahdettik 

vefa ettik 

kelle koyduk 

ölen ölür dostlar 

düşmanlar heyy 

kalan sağlar.