falan filan

... ve taş düşmeye devam ediyor 

bir yıldız derinliğine;

"sevgilim,

 hiçbir şey söyleme, 

bırak düşsün bu sözcük sessizliğin içine

uzun zaman avuçlarımda parlatılmış bir taş gibi

hızlı ve gösterişli bir taş ki

hayatımızın içine düşer gibi derin

katettiği bu uzun yol 

olsa olsa uçurumla buluşmak için

hani o sonu gelmez sessiz yolla zamandan önce buluşmak için

ve bir korku doğar işitemeyince hiçbir su sesini uzaklardan 

hiçbir yere çarpmayınca 

vurmayınca duvardan duvara hiçbirşeye, 

sonuçta evren bir bekleyiştir yalnızca 

bende elini tutuyorum.

yankılanması yok düşüşün, 

kulak verme beyhude

yok hiç bir şey bir iç çekiş bile yok, 

bir ses bile

düşer taş derinlere ve geçer karanlıkları

arttıkça baş dönmesi dahada artar gecenin hızı

kala kala fırlayıp gitmiş bir ağırlık kalır 

ve o belirsiz

yitik şarkı

kaçıp kurtulmuştur 

kaçırılmıştır 

ya da yaralanmıştır dünya harikası

belki aşkta öyledir çoktandır

ya da öyle değil 

hayır henüz aşk öyle değil

ölçüsüz 

ve çekilmez mühletten başka bir şey değil

kaçınılmaz bir azaptır o 

vahşice ertelenen

bir taş 

ya da bir yürek kusursuz birşey

sonlanmış birşey 

ve canlı bununla birlikte

daha az benziyor bir taşa düştükçe derinlere 

bu nasıl ters bir kuyu 

yırtıcı hayvan gölgesinin peşinden giderek yakalar kuşu

taş ise bütün taşlar gibi bir taş yinede

bıkar sonunda herşeyden dönüşür bir mezara

bak neler oluyor yükseliyor gibi geliyor kuyunun başında

bu bir çığlık değil çarpışma 

ya da kırılma değil

ama belli belirsiz 

ve fır fır dönüyor kararsız korkak

solgun 

ve saf bir ışık bu derinlerden gelen

çocuk masallarındaki bir yaratığa benzeyen

kendimizden bir renk belki de sonuncusu.

şimdi aniden başa gelen her şey yeniden olabilirmiş gibi

şimdiden bulmuş çözümünü keza birisi

içeri girmiş görülmeden 

ve çekmiş perdeleri

ve taş devam ediyor düşmeye bir yıldız derinliğine

biliyorum 

şimdi dünyaya neden geldiğimi

anlatacaklar öykümü birgün 

o dolambaçlı serüveniyle 

ama olsa olsa bir kışkırtma 

bu bir aldatmaca

sanki bir çiçek buketi gönderilmiş 

bir fakirhaneye bir akşamlığına 

artık biliyorum neden geldim bu dünyaya

ve düşmeye devam ediyor bir taş nebülözlerin arasından

yukarı neresiyse aşağı da orasıdır bu sıradan gökyüzünde

söylediğim herşey 

tüm yaptıklarım öyle olduğumu sandığım halim

yapraklar kuruyan yapraklar 

bırakmıyor hiçbirşey ağaca

kollarının kımıltısından başka

önümde uzanan kış mevsiminin amansız gerçekliği

bir kıvılcımdır her insanın kaderi, 

her insan

bir su sineğidir sonuçta 

bende neyim ki zaten bir insandan başka

sevmiş olmaktandır gururum

sevmekten yalnızca "