kim bu serseri

gönlüme bir ateş düştü yanar ha yanar yanar 

ümit gönlümün ekmeği umar ha umar umar 

elleri ak yumuk yumuk ojeli tırnakları 

nerelere gizlesin şu avucun nasırları 

otomobili tamire geldi dun bizim tamirhaneye 

görür görmez vurularak başladım ben sevmeye 

ayağında uzun etek dalga dalga saçları 

ustam seslendı uzaktan oğlum al takımları 

bir romanda okumuştum buna benzer bir seyi 

cildi parlak kağıt kaplı pahalı bır kıtaptı 

ne olmuş nasıl olmuşsa aşık olmuştu genç kız 

yine böyle bir durumda tamirci cırağına 

ustama dedim ki bugün giymeyim tulumları 

arkası puslu aynamda taradım saclarımı 

gelecekti bugün geri arabayı almaya 

o romandaki hayali belki gercek yapmaya 

durdu zaman durdu dünya girdi içeri kapıdan 

öylece bakakaldım gözümü ayırmadan 

arabanın kapısını açtım açtım girsin içeri 

kalktı hilal kaşları sordu kim bu serseri 

çekti gitti arabayla ekzosuna boğuldum 

gözümde tomurcuk yaşlar ağır ağır doğruldum 

ustam geldı sırtıma vurdu unut dedi romanları 

işçisin sen işçi kal giy dedi tulumları