şüphesiz

bunlar da geçecek şüphesiz. 
seni unutmama kaç yüzyıl kaldı ki.. 
bir küsme, 
bir burulma biçimiyle gidişinin ardından 
şehrin gri cephelerine 
fevkalade ağır bir el bombası gibi düşen 
bunaltının bıraktığı korkunç acının 
unutulmasına kaç yüzyıl kaldı ki.. 
yaralandım. 
bütün noktalarımdaki nöbetçiler de yaralandı. 
çığrından çıkmış bir ayaklanma gibi ağlamakta yalnızlığım. 
bir gerçek aramıyorum felakete. 
bir bahane göremiyorum 
arkadaşlarımın beni teselli etmek için söyledikleri 
kelimelerin hanesinde. 
ama yokluğunu doldurmuyor 
sevda siyasetinin hançerleri. 
ama bilemiyorum 
yağmurun ardından 
artık hangimiz suçlanacak.. 
eğer hissediyorsan,

bir nedeni yok. 
yalnızca öptüm.