kifayetsiz

elbette 
kızıyorsun bana; 
belki en çok da 
bu zayıflığıma kızıyorsun: 
tedirginliğime, 
seni kaybetme endişeme,
 telaşıma, şaşkınlığıma, 
titreyişime, 
ürpermem, 
anlamlarını anlamamış kelimelerle yetinmeme, 
müzakerelerde bulunmama, 
buhranların yorduğu bir gençlik yaşamama, 
bilincimi sana yönlendirmeme, 
sürekli sürekli içmeme, 
kelimelerin kifayetsiz olma durumuna, 
vesaireye vesaireye.. 

inadıma öfkeleniyorsun. 
seni bırakmama, 
seni özgürlüğüne salmama hiddetleniyorsun. 
bu da aşk işte! 
bu da entrika! 
bu da soysuzlaşmanın, 
aşkın getirdiği dalaveralarla 
kendine kilitlenmenin başka bir çeşidi! 
peki anahtar nerede sevgilim? ! 
peki anahtarın üzerindeki yivler kimin eseri? ! 

dur, 
dur, bağırma,

bir nedeni yok. 
yalnızca öptüm.