kara haber tez duyulur
unutsun beni demişsin
bende kalan resimleri mektupları istemişsin
üzülme sevdiceğim bir daha çıkmam karşına
sana son kez yazıyorum hatıralar yeter bana
unutma ki
dünya fani
veren Allah alır canı
ben nasıl unuturum seni
can bedenden çıkmayınca
kurumuş bir çiçek buldum mektupların arasında
bir tek onu saklıyorum onu da çok görme bana
aşkların en güzelini yaşamıştık yıllarca
bütün hüzünlü şarkılar hatırlatır seni bana
unutma ki
dünya fani
veren Allah alır canı
ben nasıl unuturum seni
can bedenden çıkmayınca
kırıldı kanadım kolum ne yerim var ne yurdum
gurbet ele düştü yolum yuvasız kuşlar misali
selvi boylum senin için katlanırım bu yazgıya
böyle yazmışsa yaratan kara toprak yeter bana
unutma ki
dünya fani
veren Allah alır canı
ben nasıl unuturum seni
can bedenden çıkmayınca
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.