bahara kalmaz gelirim yanına

çıkar boynundan at o ipi çocuk, 

salıncaklar mı yok sana... 

kalk hadi o soğuk betondan, 

yatacak başka yer mi yok sana... 

annemi verdim, babamı verdim, 

en sevdiklerimi ölüme de, 

ben bu yaşım da 

gitmenin böylesini görmedim... 

kırılan bir boyun gibi, 

orta yerinden kırıldığında ömrüm, 

görmedim ademoğlunun, 

dalından koparılır gibi koparıldığını... 

ve böylelikle, 

umut etme kabiliyetimizi aldılar elimizden, 

ne diyeyim, 

dilerim 

ihtiyacı olan birine gidiyordur bizden çaldıkları "umut"... 

dünya adaletsiz çocuk! 

dünya zorba... 

elbet eşitlenecez o gün 

kıyamda, 

bu kekeme, 

toz ve duman sözlerimi... 

iyi belle! 

bahara kalmaz gelirim yanına...