korkuyorum senden

sana büyük bir sır söyleyeceğim 

zaman sensin

zaman kadındır 

ister ki

hep okşansın 

diz çökülsün hep

çözülmesi gereken bir giysi gibi ayaklarına 

bir taranmış bir upuzun saç gibi zaman

soluğun buğulandırıp sildiği ayna gibi

zaman sensin 

uyuyan sen 

şafakta ben uykusuz seni beklerken

sensin gırtlağıma dalan bir bıçak gibi

ah bu söyleyemediğim 

işkencesi hiç geçmeyen zamanın

bu durdurulmuş zamanın işkencesi 

mavi çanaklarda kan gibi

ah bu daha beter işkence 

hiç giderilmemiş istekten

bu göz susuzluğundan sen yürürken odada

bense bilirim büyüyü bozmamak gerektiğini

daha beter seni kaçak 

seni yabancı bilmekten

aklın ayrı bir yerde 

gönlün ayrı bir yüzyılda kalmaktan

tanrım ne kadar ağırdır sözcükler 

asıl demek istediğim bu

hazzın ötesinde sevgim 

hiçbir zararın erişemeyeceği yerde bugün sevgim

sen ki benim saat şakağımda vurursun

boğulurum soluk alıp veremem

tenimde bir duraksar ve yerleşir adımın

sana büyük bir sır söyleyeceğim

her söz dudağımda bir dilenen zavallı

acınacak bir şey 

ellerin için kararan bir şey bakışının altında

işte bu yüzdendir 

sık sık seni seviyorum deyişim

boynuna takabileceğin bir tümcenin 

o parlakça kalp kristali

kaba konuşmamdan gücenme benim

bu konuşma 

ateşte şu tatsız cızırtıyı çıkaran sudur o kadar

sana büyük bir sır söyleyeceğim 

bilmem ben

sana benzeyen zamandan söz açmayı

bilmem 

senden söz açmayı bilir görünürüm

tıpkı uzun bir süre garda

el sallayanlar gibi gittikten sonra trenler

bilekleri sönerken yeni ağırlığından gözyaşlarının

sana büyük bir sır söyleyeceğim 

korkuyorum senden

korkuyorum yanın sıra gidenden

 pencerelere doğru akşam üzeri

el kol oynatışından söylenmeyen sözlerden

korkuyorum 

hızlı ve yavaş zamandan korkuyorum senden

sana büyük bir sır söyleyeceğim kapat kapıları

ölmek daha kolaydır sevmekten

bundandır işte benim yaşama katlanmam

sevgilim