büyü

varamaz elim 

ayvasına narına can dayanamazken 

kırar boynumu yürürüm 

kurdun kuşun bileceği hal değil 

sormayın hiç 

laaaal 

kara ferman çıkadursun yollara 

yarin bahçesi tarumar 

kan eder perçem. 

olancası bir tutam can 

kadasına belasına sunduğum 

ben öleydim looy. 

elim boş 

ayağım pusu 

bir ben bileceğim oysa 

ne afat sevdim 

bir de ağzı var dili yok 

diyarbekir kalesi 

açar 

kan kırmızı yediverenler 

ve kar yağar bir yandan 

savrulur karacadağ 

savrulur zozan 

bak bıyığım buz tuttu 

üşüyorum da 

zemheri de uzadıkça uzadı 

seni baharmışın gibi düşünüyorum 

seni diyarbekir gibi 

nelere nelere baskın gelmez ki 

seni düşünmenin tadı 

hamravat suyu dondu 

diclede dört parmak buz 

biz kuyudan işliyoruz kaba kacağa 

çayı kardan demliyoruz 

anam sır gibi saklar siyatiğini 

yel der baharın geçer 

bacım ikicanlı ağır 

güzel kızdır bilirsin 

ilki bu bir yandan saklı utanır 

ve bir yandan korkar 

ölürüm deyi 

bir can daha çoğalacağız bu kış 

bebeğim neremde saklayım seni 

hoş gelir 

safa gelir 

ahmed arif'in yeğeni 

doğdun 

üç gün aç tuttuk 

üç gün meme vermedik sana 

adiloş bebem 

hasta düşmeyesin diye 

töremiz böyle diye 

saldır şimdi memeye 

saldır da büyü 

bunlar 

engerekler ve çıyanlardır 

bunlar 

aşımıza ekmeğimize 

göz koyanlardır 

tanı bunları 

tanı da büyü. 

bu namustur 

künyemize kazınmış 

bu da sabır 

ağulardan süzülmüş 

sarıl bunlara 

sarıl da büyü.