barış

kara haber tez duyulur 
unutsun beni demişsin 

bende kalan resimleri 
mektupları istemişsin 

üzülme sevdiceğim 
bir daha çıkmam karşına 

sana son kez yazıyorum 
hatıralar yeter bana 

unutma ki dünya fani veren Allah alır canı 

ben nasıl unuturum seni can bedenden çıkmayınca

kurumuş bir çiçek buldum mektupların arasında 

bir tek onu saklıyorum onu da çok görme bana 

aşkların en güzelini yaşamıştık yıllarca

bütün hüzünlü şarkılar hatırlatır seni bana 

unutma ki dünya fani veren allah alır canı 

ben nasıl unuturum seni can bedenden çıkmayınca

kırıldı kanadım kolum ne yerim var ne yurdum 

gurbet ele düştü yolum yuvasız kuşlar misali 

selvi boylum senin için katlanırım bu yazgıya 

böyle yazmışsa yaradan kara toprak yeter bana 

unutma ki dünya fani veren Allah alır canı 

ben nasıl unuturum seni can bedenden çıkmayınca