bizi güllerin iklimi tüketti
toprağı yaran filize vurulduk
o vahşi beyaz at alıp başını gitti
bir yaz yağmuru gibi unutulduk.
sığ yanlarımız oldu ara sıra
el yordamıyla dalarken hayata
bir parça telaş, bir parça ümittik
hiç yetişemedik o vahşi ata.
o vahşi atlarla beraber
ah şu içimizdekiler
sanki sökülürcesine, sanki
sökülürcesine,
sanki sökülürcesine
gitti gider.
bize bir gün çelişkisi yetti
dudağı yoran bir söze kırıldık
o vahşi beyaz at tutuştu yelesinden
kaldığı yerden başlanır mı artık.
hiç ayrılmayız derken bir ucundan
aşk doğa yitirdiğimiz ilan aşktı
ben sana kıydım, sen bana gücendin
ve durduramadık o vahşi atı.
o vahşi atın ardından ah şu aramızdakiler
hiç yaşanmamışçasına, hiç
yaşanmamışçasına,
hiç yaşanmamışçasına
uçtu gider.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.