kelam

Ah yar!... 

Ah yoluna can diye diye benden geçtiğim.. 

Ah suskunların şahı, 

bir çözebilsem boynuma doladığın sessizliğin düğümünü... 

Bir yudum harf düşse hisseme alfabenden, 

yalın ayak çıktığım yokuşlarında düşmeden bir yürüyebilsem 

Öyle bir acı ki bu nasıl anlatılır bilmem 

Kırsan kırılmaz büksen bükülmez.. 

Ateşler yakmaz sular söndürmez.. 

Söylesene yar.. 

Hasretini adımlasam kaç adımda biter ? 

Özlemin kaç nefestir saysam ? 

Bilemezsin ki.. 

Akla sığdıramazsın bu denklemi.. 

Nasıl anlatayım ki daha hal-i pür-melâlimi 

Sen yine sükutu giyin yar... 

Dilersen hiç konuşma.. 

Ben kelamlarımı çürüttüm yolunda, 

çarpsa da bir tokat gibi yüzüme 

her harfi yoluna heceledim.. 

Ve bilesin üstüne aşkı giydirdiğim 

bu yüreğe ben söz verdim... 

Hiçbir harfi sensiz bir cümleye kurban etmedim!...